ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් කණ්ඩායම ටෙස්ට් තරගාවලියේ දී දකුණු අප්‍රිකාව පරාජය කරමින් ලබා ගත් ජයග්‍රහණය එක්දින තරගාවලියේදි සෝදා පාළුවටම ලක්විය. පළමු විස්සයි 20 තරගයේදී හොඳ සටනක් ලබා දුන් නමුත් අවසානයේ එකී තරගය ද පරාජය විය. ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායම දකුණු අප්‍රිකානු සංචාරය නිමා කරමින් විස්සයි 20 තරගාවලිය ද පරාජය විය. ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා පළමු විස්සයි 20 තරගය සටනක් දී පරාජය වූ පසු ක්‍රිඩකයන්ට දිරියක් එක් කරන සටහනක් සිය ෆේස්බුක් ගිණුමට එක්කර තිබුණි. පසුගිය කාලයේ ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයාගේ කියුම් කෙරුම්වලට අවධානය යොමු කිරීමේදී ලාංකේය ක්‍රීඩාව වෙනුවෙන් යමක් කිරීමේ පැහැදිලි අවශ්‍යතාවක් තිබෙන බව නම් නොරහසකි.
මෙරට භූමි භාගයේ වැසිකිළියක කැසිකිළියක පවා ප්‍රාදේශීය සභා මන්ත්‍රීවරුන්ගේ පටන් පාර්ලිමේන්තු අමාත්‍යවරුන් දක්වා සමරු ඵලක එල්ලාගෙන විවෘත කරන පසුබිමක ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා කිලිනොච්චි ක්‍රීඩා සංකීර්ණය විවෘත කිරීමට ආරාධනා කරනුයේ ලාංකේය නෙට්බෝල් පිටියේ බිහිවූ දක්ෂ ක්‍රීඩිකාවක වන තර්ජනී ශිවලිංගම්ටය. එකී ක්‍රියාවම විශේෂ සිද්ධියකි. මෙකී ආදර්ශය ම මං පොරවීමේ මානසිකත්වයෙන් පෙළෙන මෙරට බහුතර දේශපාලකයන්ට ද කදිම ආදර්ශයකි. අමාත්‍යවරයා එකී විවෘත කිරීමේදී පවසනුයේ ක්‍රීඩාංගණ විවෘත කිරීම අමාත්‍යවරයාගේ කාර්යයක් නොව එය ක්‍රීඩක ක්‍රීඩිකාවන්ගේ කාර්යයක් බවය. සැබැවින් ම එවන් සිතක් පහළ වීම පිළිබඳව ම ක්‍රීඩාවට ළැදි ලාංකේයන්ගේ තුතිය මේ ආකාරයට හෝ අමාත්‍යවරයාට පිළිගැන්විය යුතුය.
ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයාට මහා පොළොව සමඟ ගැටෙමින් වැඩක් කිරීමේ උණක් තිබෙන බව පැහැදිලිය. තර්ජනී කිලිනොච්චි ක්‍රීඩා සංකීර්ණය විවෘත කිරීමට පැමිණීමේදී පිළිගැනීම පවා කරන්නේ අමාත්‍යවරයා වීම මෙකී අගය තවත් ඉහළ යාමක් බව පැහැදිලිය. මෙවැනි වැඩක් දෙකක් නිසාම ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා මාරයි.... ටොප්... යැයි පවසා ලකුණක් දෙකක් එක් කර ගැනීමට අපි දැන්ම ඉක්මන් නොවෙමු. ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයාගේ දැක්ම යහපත්ය. එකී දැක්මේ සාධනීය ඵල නෙළා ගැනීමට නම් එකී වැඩපිළිවෙළ මහා පොළොවට ගෙන ආ යුතුය.
ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයාට සාධනීය වැඩකට අත ගැසීමට ඇති වුවමනාව, කැපවීම උනන්දුව සහ උත්සාහය ප්‍රදර්ශන භාණ්ඩයක් කර නොගෙන යථාවක් කර ගැනීමට වෙර දැරීම බොහෝ දෙනකුට ඇලජික් විය හැකිය. එය මෙරට භූමියේ ක්‍රීඩාව පමණක් නොව, සෑම ක්ෂේත්‍රයකම පොදු ලක්ෂණයකි. අපට සමස්තයක් ලෙසම වැරැදී ඇත්තේ එබැවිනි. සංහිඳියාව කරා යන ගමනට කිලිනොච්චියේදි ඇති කළ වෙනස පාලමක් කර ගැනීමට සියලුම දෙනා ඉටා ගත යුතුය. මෙය කිලිනොච්චියට පමණක් සීමා නොකර රට පුරා ගෙන යාමට ද බලධාරින්ට නැණ නුවණ පහළ වීම අදට කෙසේ වෙතත් අනාගතයට සුබදායකය. ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා ස්ථිර‍සාර වැඩපිළිවෙළකට සිය කාලය තුළ අත ගසන්නේ නම් එය අනාගතයට වැඩදායකය. ලාංකේය ක්‍රීඩාව මේ ආකාරයට බිඳවැටීමට හේතුසාධක වී ඇත්තේ දැක්මක්, සැලැස්මක් සහ නිසි වැඩපිළිවෙළක් තවමත් හරිහැටි ක්‍රියාත්මක නොවන බැවිනි. දැක්මක් සහිතව, සැලසුමකට වැඩ කළ හැකි වැඩකාරයන් ද මෙයට පයින් ගසා අහක බලාගෙන සිටින්නේ, නිකමුන් ජරාජීර්ණ වී ඔජස් ගලන ක්‍රීඩාවේ බඩපිනුම් ගසන බැවිනි.
සංගම් අරක්ගෙන සිටින පුස්සන් ද පරාජයේ මළකුණු බුදිමින් ම එහිම ලැග සිටින්නේ මේ ඊරිමාංසයෙන් ම තම තමන්ගේ ගිණුම්වලට තව තවත් කීයක් බැර කරගැනීමට මිස ක්‍රීඩාවට ඇති ආදරයකින් නොවන බවට සාධක සෙවීමට වෙහෙස මහන්සි වීම ද අපරාධයකි. හිටපු ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයකු ද වැඩ බාර ගනිමින් මීට කලකට පෙර ප්‍රකාශ කළේ තමාගේ වේගයෙන් දිවඑන ලෙසටය. අදටත් එකී නිලධාරින්ම ක්‍රීඩාවට හෙණපාත් වුවද තම තමන්ගේ වේගයෙන් ක්‍රීඩාව නම් කාගෙන යන බව පැහැදිලිය. ක්‍රීඩාවේ පිළිල බවට පත්ව ඇති මෙබඳු නිලධාරින් ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා කවුරු වුවද මොන සෙල්ලමක් දමා හෝ තමන්ගේ උගුලේ ගොදුරු බවට පත්කර ගනියි. කාලයෙන් කාලයට පත්වන අමාත්‍යවරුද එකම සැපය මෙය යැයි සිතා නිලධාරින් ඉදිරියේ දැපනේ වැටුණු බව අතීතය දිහා හැරී බැලීමේදී ඕනෑ තරම් සාධක සපයයි. ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා ද මෙබඳු නිලධාරින් ඉදිරියේ දැපනේ වැටුණාහොත් වැඩි කල් නොගොස් ම මේ ගොඩට එකතුවන දිනය වැඩි ඈතක නොවනු ඇත.
1990 - 2000 යන දස වසර තුළ මෙරට ක්‍රීඩාවේ අග්‍රඵලය නෙළා ගත් කාල පරිච්ඡේදය ලෙස හැඳින්විය හැකිය. එවකට එස්. බී. දිසානායක ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා තමාට රුචි අරුචි සියලු දෙනා එකට කැටිකර ගනිමින් එක් අරමුණකට සැලසුමකට සහ දැක්මකට අනුව සියල්ල ගොනු කළේය. ලාංකේය ක්‍රීඩාවේ නිර්මාණශීලි සැලසුම්කරුවා වූ කේ. බී. රත්නායකයන් ජාතික මහා ක්‍රීඩා උලෙළ ජාතික ක්‍රීඩා විද්‍යායතනය ආදිය නිර්මාණය කරමින් දුටු සිහින සිහිනයන්ට සීමා නොකළ එස්. බී. දිසානායක හිටපු අමාත්‍යවරයා සම්පත් ඒකරාශි කරගනිමින් ඒ සියල්ල සුනිල් ගුණවර්ධන සහ එක්ව විධිමත් අයුරින් සැලසුම් කරමින් කළමනාකරණය කළ අතර, එකී දස වසර තුළ දකුණු ආසියානු, ආසියාතික සහ විශේෂයෙන් ඔලිම්පික් මට්ටම දක්වා කේවල ඉසව් නියෝජනයට ක්‍රීඩක ක්‍රීඩිකාවන් බිහිකර ගැනීමට සමත් විය. 2000 ඔලිම්පික් උලෙළ දහතුන් දෙනකු මලල ක්‍රීඩාවෙන් සුදුසුකම් ලැබූ අතර ඉන් සිව් දෙ‍ෙනක් ඒ ශ්‍රේණියෙන් ඔලිම්පික් නියෝජනය කළහ. ඉන් සුසන්තිකා ජයසිංහ රිදී පදක්කම දිනා ගත්තාය. එතැනින් නොනැවතුණු සුසන්තිකා කුමන මට්ටමින් ගත්තද ජාත්‍යන්තරය ජයගත් එකම කේවල ක්‍රීඩා තරුව වූවාය. 1970 - 74 දී ද මෙවන් කීර්තිමත් ඉතිහාසයක් අපට හිමිව තිබූ බව සටහන් නොකළහොත් එයද අඩුවකි. අද මේ සියල්ල අතීත සිහිවටන බවට පත්ව තිබේ.
ඉන් පසු අපේ ක්‍රීඩාව ජරාජීර්ණත්වයට පත් වූයේ මෙයට අත ගැසූ නිකමුන් මෙය තනිකරම බඩගෝස්තරවාදයක් කරගත් බැවිනි. 2000 න් පසු සියල්ල කණපිට පෙරළමින් සිදුවූයේ ක්‍රීඩාව ජීවත් කරවන්නන් ප්‍රාමාණික දැනුම ඇත්තන් අකාමකා දමමින් ක්‍රීඩාවෙන් ජීවත්වෙන පරපෝෂිතයන් ක්‍රීඩාව ගිලගැනීමයි. මේ ආකල්ප සියල්ලට නැවතීමේ තිත තැබිය යුතුයි.
අපේ සමස්ත ක්‍රීඩාවම ජාත්‍යන්තරය දක්වා පෝෂණය කරගත යුතුය. මේ සඳහා රජය මුලින්ම තීන්දු කළ යුත්තේ රාජ්‍යයක පැවැත්මට නිරෝගි ජනකොටසක් ඇවැසි යැයිද එහිදී රජයක් ක්‍රීඩාව සඳහා වැඩිබරක් තිබිය යුතුය. වැඩි කැප කිරීමක් කළ යුතුය. එහි ප්‍රතිඵලය රටක ක්‍රීඩා ජාත්‍යන්තරකරණය වීමය.
නමුත් මේ කිසිවක් එක් එක් පුද්ගලාභිමතාර්ථ නොවිය යුතුය. පුද්ගලාභිමතාර්ථ මුල් වුවහොත් ඉක්මන් බිඳ වැටීම් ද වැළැක්විය නොහැකිය. පසුගිය කාලයේ මෙරට ක්‍රීඩාවට අත්වූයේ මේවා නිසි ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීමට තරම් දැනුම් තේරුම් ඇති නිලධාරින් සංගම් තුළ නොවීමය. අපේ ක්‍රීඩාවේ තේරීම් ද අවුල් වියවුල් වලින් ද අඩු නැත. කණ්ඩායමක් තෝරා සංචිතගත කරනවාද? සංචිතයක් තෝරා කණ්ඩායම්ගත කරනවාද යන්න තෝරා බේරා ගැනීමට නොහැකි තරමට අද සංගම් නිලධාරින් කටයුතු කරති. මේ පිළිබඳ දැනුමක්, ප්‍රායෝගික වැඩපිළිවෙළක් හෝ නිර්ණයක් නොමැති නිසාම පැටලෙන්නේ පඹගාල්වල පමණි.
සංගම් සහ එකී නිලධාරින් ක්‍රීඩා අමාත්‍යාංශයට අනිවාර්යෙන්ම වගකිව යුතු පිරිස් කරගත යුතුය. අද දකුණු ආසියාව ජයගත නොහැකි සංගම් ලෝක තරගාවලි පිළිබඳ පම්පෝරි ගසන්නේ අපි ශ්‍රේණිගත කිරීම්වල අහවල් ස්ථානයේ සිටින බව ප්‍රකාශ කරමින්ය. මේවා ගැන ප්‍රශ්න කිරීමට අමාත්‍යංශයට හැකිවිය යුතුය. ජාතික කණ්ඩායමක පුහුණුකරුවන්, කළමනාකරුවන් ඕනෑම මොහොතක යමක් වෙනස් කළ හැකි සැලසුම්කරුවන්, නිර්මාණකරුවන් පිරිසක් විය යුතුය. එසේ නොවන්නේ නම් මෙරටින් මොන පම්පෝරිගසා එළියට ගිය ද ජාත්‍යන්තරයේ දී අනාථවීම්, අන්දමන්දවීම් හැර වෙන කිසිවක් ඉතිරි නොවනු ඇත.
ක්‍රීඩාවේ අක්මුල් විහිදු කීර්තිමත් ඉතිහාසයකට උරුමකම් කී අප අද පය ගසා සිටින්නේ කොතැනදැයි සිහිබුද්ධියෙන් විමසා බැලිය යුතුය. කාලයෙන් කාලයට පත්වන ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයා කවරෙක්ද හෙතෙම මෙතෙක් කාලයක් කරගෙන ආවේ නිකමුන් සහ පුස්සන් විසින් එහාට මෙහාට පෙරළා දෙන ජරාගොඩ පාට පාටින් අයිසිං කිරීම පමණි. මේවාට නැවතීමේ තිත තැබීමේ හැකියාව අමාත්‍යවරයාට තිබිය යුතුය. හරින්, දැනට ඔය ගමන ඔහොම ම යමු.
from silumina
0 Comments