* තාත්තා හිතුවෙ කවදාවත් මං ඉගෙන ගන්න එකක් නෑ කියලා
* පරිපාලන සේවයේ ඉහළම තනතුරු දැරුවා
* පේරාදෙණිය සරසවියට ගියෙ විභාගය ඉහළින්ම සමත් වෙලා
* 119 හඳුන්වා දුන්නා. කපිලවස්තු ධාතු වැඩමවන්න යෝජනා කළෙත් මම...
ඔහු මෙරට සිටින කීර්තිමත් රාජ්‍ය සේවා නිලධාරියෙකි. ගුරුවෘත්තියෙන් තම වෘත්තීය දිවිය අරඹා ආදායම් පරිපාලන නිලධාරීවරයකු, සහකාර අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයකු, අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයකු, අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයකු, සභාපතිවරයකු ලෙස අමාත්‍යාංශ හා ආයතන ගණනාවක ද තානාපතිවරයකු සේම එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය ඇතුළු අන්තර්ජාතික සංවිධාන රැසක විවිධ තනතුරු හා උපදේශකවරයකු ලෙස ද එමතු නොව ජනාධිපති උපදේශකවරයකු ලෙසද භාරධූර වගකීම් රැසක අදටත් නියැළෙන්නෙකු ලෙස වත්මන් ජනාධිපති උපදේශක තිලක් රණවිරාජා මහතා හඳුන්වාදිය හැකිය. ඔහුගේ වගකීම් සහගත රාජ්‍යසේවය මෙන්ම නිහතමානී සරල දිවිපැවැත්ම පිළිබඳව කියවීම සැමට ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත.
ඔබ උපන් ගම්පියස හා එහි ගෙවී ගිය ළමා විය මොන වගේද?
පේරාදෙණියෙ ඉඳලා කිලෝමීටර් නවයක් පමණ දුරින් පිහිටි ගම්බද ප්‍රදේශයක තමයි මම උපන්නේ. ඒ මුරුද්දෙණිය ගම්මානයේ. එය ඓතිහාසික වටිනාකමකින් යුතු ප්‍රදේශයක්. වැලිවිට සරණංකර සංඝරාජ හිමි උපන් ප්‍රදේශයට අයත් ගම්මානයක්. ළමා කාලය ගැන කතා කළොත් කුඩා කාලෙ හරිම දඟකාර දරුවෙක් ලෙසයි මා සැලකුණේ. අප්පච්චි නිතර කිව්දෙයක් තමයි. 'ඔයා ඉගෙන ගන්නෙ නැහැ. ඒකට කමක් නැහැ. ඔයාගෙ අධ්‍යාපනයට වියදම් කරන සල්ලිවලින් මම ඉඩකඩම් ටිකක් ඔයාට අරන් දාන්නම්' කියන එක. තාත්තා ගුරුවරයෙක්ව සිටි නිසාත්, මම අධ්‍යාපනයට උනන්දුවක් නැති වීම ගැන දුකින් සිටි නිසාත් එහෙම කියන්න ඇති. විහිළුවට තමයි එතුමා මේ දේවල් කියන්න ඇත්තේ. මොකද මම විතරයි පිරිමි දරුවෙකුට හිටියේ.
කොහොම නමුත් වයස අවුරුදු 12ක් 13ක් විතර වන විට මේ දඟකාර කොලු ගැටයා සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් චරිතයක් වෙනවා. ඒ කොහොමද?
හොඳින් ඉගෙන ගන්න ඕන කියන උන්නදුව මට ඇති වෙනවා. ඒකට හේතු වෙන්න ඇත්තේ මට උගන්වපු ගුරුවරු. ගණිතයට දක්ෂ ගුරුවරයෙක් අපේ පාසලට ආවා. ඔවුන් ගේ මඟ පෙන්වීම එයට බලපාන්න ඇති. පසුව මම මගේම උත්සාහයෙන් ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් උගන්වන නුගවෙල මධ්‍ය මහා විදුහලට ඇතුළත් වෙලා අධ්‍යාපන කටයුතු සිදු කළා. එස් එස් සී සම්මාන හතරක් සහිතව උසස් ලෙස සමත් වුණා. සම්මාන හතරක් කියන්නෙ ලොකු ජයග්‍රහණයක්. ඒ කාලෙ සම්මාන ඉතාම විරලයි.
උසස්පෙළ විභාගයෙන් පසුව 1961 දි පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ කලා පීඨයට ඇතුළත් වුණා. මගේ ජීවිතයේ නැවුම් පෙරළියක් උද්ද්‍යෝගයක් ඇති වෙන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ජීවිතයේ දී යි. එදා විශ්වවිද්‍යාලයේ අද තිබෙන තත්ත්වයට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස්ම පරිසරයක් තමයි තිබුණේ. දේශන ශාලාවල අධ්‍යාපනයට වඩා අපි යොමු වුණේ ඒ හා බද්ධ වු ප්‍රායෝගික වැඩ කටයුතුවලට. ඒ කුසලතා ගොඩනඟා ගන්නට සුදුසු ඉතාම සොඳුරු පසුබිමක් පැවැතුණා. පේරාදෙණිය සරසවියේ පැවැති සුන්දර පරිසරය, නේවාසිකාරයේ සිටි විවිධ ජාතීන්ට අයත් විද්‍යාර්ථයින් වගේම අදටත් ලංකාවම පිළිගත් උසස් මට්ටමේ ආචාර්ය මණ්ඩලය එයට ලොකු ආලෝකයක් වුණා. උපකුලපති නිකලස් ආටිගල, මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර, එච්. කේ. එස්. ගුණසේකර, කාල් ගුණසේකර වගේ ආචාර්යවරු පිරිසක් අපට ඉගැනුනවා.
විශ්වවිද්‍යාල ජීවිතය ගෙවී ගියේ කොහොමද?
ඒ කාලෙ පොත පත කියවනවට වඩා මගේ හිත ඇදී ගියේ ක්‍රීඩාවට. විශ්වවිද්‍යාලයේ ‘ප්‍රෙෂස් මීට්‘ එකේදි තරග වාර්තා තියන්නට මට හැකි වුණා. දුර දිවීමේ තරගයෙන් මම වාර්තාවක් තැබුවා. එතැන් පටන් එහි තිබුණු සියලුම ක්‍රීඩාවලට මම තැන දුන්නා. ක්‍රීඩාවේ දක්ෂයිනට වර්ණ ප්‍රධානය කරනවා. මලල ක්‍රීඩා, පාපන්දු , රගර්වලින් මට වර්ණ ප්‍රධානය කළා. අප සිටි ශාලාව නම් කර තිබූණේ මාක්ස් ප්‍රනාන්දු නමින්. මාකස් ප්‍රනාන්දු ශාලාවේ ක්‍රීඩා නායකයා වුනෙත් මම. මොන තරම් ක්‍රීඩාවලට දක්ෂයෙක්ද කිව්වොත් කාල් ගුණසේකර ආචාර්යවරයා මට ලිපියක් ප්‍රධානය කරන්නේ මාකස් ප්‍රනාන්දු ශාලාවේ පුතා ලෙස හඳුන්වමිනුයි. ක්‍රීඩාවට එතරම්ම දක්ෂතාවක් මට තිබුණා.
ඔබේ මුල්ම රැකියාව?
ගුරුවරයෙක් ලෙස හරංකහව මහා විද්‍යාලයට එකතු වී උප විදුහල්පති ලෙස කටයුතු කළා. ඉන්පසුව හතර ලියද්ද මහා විද්‍යාලයට අනුයුක්ත වෙනවා. මේ අතර ලංකා ගමනාගමන මණ්ඩලයට පුහුණුව සඳහා උපාධිධාරී ගුරුවරුන් විසි දෙනෙක් බඳවාගත්තා. මමත් පුහුණුව ලබන අතර පරිපාලන සේවා විභාගය සමත් වෙලා 1967 දි රාජ්‍ය පරිපාලන සේවයට එකතු වුණා.
එතැනින් පසු?
සහකාර ඉඩම් කොමසාරිස්, ආදායම් පාලක නිලධාරී වගේ විවිධ තනතුරු ඉල්ලන්ට පුළුවන්. මම විභාගය සමත්වෙලා අප්පච්චි මුණගැහෙන්න ගියා. අප්පච්චි කිව්වේ අපේ පරම්පරාවෙත් රටේ මහත්තයලා ඉඳල තියෙනවා. එ් නිසා රටේ මහත්තයා තනතුර (ඒ කියන්නේ ආදායම් පාලක නිලධාරී ට සමාන තනතුරක්.) භාරගන්න කියලයි. අප්පච්චි සන්තෝස කිරීමට ඒ තනතුරට ගියා. ඒ අනුව බළන්ගොඩ ආදායම් පාලක ලෙසත් ඉන්පසුව කොත්මලේ, බදුල්ල, මැදකිඳ වැනි ප්‍රදේශවලත් කටයුතු කළා. එදා සහ අද මේ ප්‍රදේශ අතර විශාල වෙනසක් තිබෙනවා. එදා මේ එක් ප්‍රදේශකට හිටියේ එක ඩී.ආර්.ඕ කෙනෙක් විතරයි. ඉතාම විශාල ප්‍රදේශ තමයි තිබුණේ. අද වන විට මේවා කොටස් කිහිපයකට බෙදිලා ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරු කිහිප දෙනෙක් ඉන්නවා.
ඩී.ආර්.ඕ තනතුර දරද්දී ඔබ ලද අත්දැකීම් මොනවාද?
ඒ කාලෙදි තමයි ගම්බද මිනිසුන්ගේ සිතුම් පැතුම් හොඳින්ම තේරුම් ගන්නට මට පුළුවන් වුණේ. අපේ රටේ ගැමියන් වගේම රට ගැනත් බොහොමයක් අත්දැකීම් ලබන්න හොඳම තනතුර ඩී.ආර්.ඕ කියලයි මම හිතන්නේ. පරිසරය, විවිධ ජාතීන්ට අයත් ගැමියන් සිටින එකිනෙකට වෙනස් දුෂ්කර දිස්ත්‍රික්ක තුනක අවරුදු 5ක් පුරා සේවය කිරීමෙන් විශාල අත්දැකීම් සමුදායක් මට ලැබුණා. හිටපු හැම තැනම ගැමියන් වෙනුවෙන් විශේෂ වැඩ දියත් කළා. කොත්මලේ ඉන්න කාලෙ කොත්මලේ ජලාශය හදලා තිබුණෙ නැහැ. සැලසුමක් විතරයි තිබුණේ. එහි මාර්ග තිබුණේ වතුවලට යන්න විතරයි. ගම්වලට යන්න මාර්ග පද්ධතියක් තිබුණෙ නැහැ. ජාතික තරුණ සේවා සභාවේ සහායෙන් මගේ ප්‍රධානත්වයෙන් අලුත් ප්‍රධාන පාරවල් පහක් පමණ හැදුවා. කොත්මලේ ජලාශය හදද්දී තිබුණු පරණ පාරවල් සියල්ලම වගේ ජලයට යට වුණා. එදා මම සැලැසුම් කළ පාරවල් අද එහි ප්‍රධාන පාරවල් බවට පත්ව තියෙනවා. එදා විමලරත්න කුමාරගම කවියා කවි ලිව්වේ මේ ප්‍රදේශයේ ගැමියන් ගැනයි. ඔහුත් මේ ප්‍රදේශයේ පාලන කටයුතු කළා. ඔහු දුටු දේම මටත් දකින්නට ලැබුණා.
පසු කාලෙක ඇමැතිතුමාගේ අතිරේක ලේකම්තුමා කතා කරනවා ඉඩම් ප්‍රතිසංස්කරණ කොමිසන් සභාවට. ඒ 1972 දි යි. එතැන් පටන් මගේ ජීවිතේ තවත් වෙනස් වෙනවා. එහිදී ලැබුණු ශිෂ්‍යත්වයකට ජපානයේ ඔසාකා විශ්වවිද්‍යාලයේ වසර දෙකක් ව්‍යාපාර කළමනාකරණය, ආර්ථික විද්‍යා කළමනාකරණය ගැන දක්ෂ මහාචාර්යවරයෙක් යටතේ අධ්‍යයනය කළා. ජපානයේදී සමාජය ගැන බොහෝ දේ මට ඉගෙන ගන්නට ලැබෙනවා. ඒ ආදර්ශය රාජ්‍ය සේවයේ දී වගේම පුද්ගලික ජීවිතයේදිත් මට බලපෑවා. රාජ්‍ය සේවය ගැන ආකල්පමය වශයෙන් මගේ විශාල වෙනසක් ඇතිවෙනවා. ජපනුන් මොන තරම් කැපවීමකින්, ජාතිමාමකත්වයෙන්, විනයගරුකව ජ්‍යෙෂ්ඨයන්ට යටහත්ව කීකරුව වැඩකරනවා ද කියන එක මම අත්දැක්කා. අදටත් මම උදේ පාන්දර අවදි වුණාම දවසේ වැඩකටයුතු මොනවද කරන්නෙ මොනවද කියලා සටහන් කරගන්නවා. හවසට මා සටහන් කරගත් වැඩකටයුතු ඉවර කළා ද අතපසු වුණේ මොනවද යන්න සොයනවා.
ඔබ සංස්කෘතික අමාත්‍යාංශයට එක් වෙනවා?
ජ්‍යෙෂ්ඨ ඇමැතිවරයකු වූ ඊ.එල්.බී හුරුල්ලේ මහතා අමාත්‍යධුරය දැරූ සංස්කෘතික අමාත්‍යාංශයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ සහකාර ලේකම් ලෙස මා කැබිනට් අනුමැතිය ඇතිව පත්වෙනවා. ඒ වන විට අගමැතිව සිටියේ ජේ. ආර් ජයවර්ධන. දිනක් හුරුල්ලේ ඇමැතිතුමා අගමැතිතුමා හමුවීමට ගියේ මාත් සමගයි. හුරුල්ලේ ඇමැති හරිම ප්‍රතාපවත්. ඔහුට ජේ.ආර්. මහත්තයා කතා කරන්නේ එඩ්වින් කියලා. 'එතුමා කියනවා' එඩ්වින්, අපි මිනිස්සුන්ට ඡන්ද පොරොන්දු දුන්නට අවුරුදු 3ක් 4ක් යනකම් ඒවා ඉෂ්ට කරන්න ලැබෙන්නේ නැහැ. ඒ හින්දා මිනිස්සුන්ව සන්තෝසයෙන් තියන්න ඕන සංවර්ධන වැඩ පටන් ගන්නකල්. ඒ අයට සංස්කෘතික දෙපාර්තමේන්තුවෙන් මොනවා හරි කරන්න ඕන.' කියලා. එයට ඉන්දියාවෙන් සර්කස් කණ්ඩායමක් ගෙන්වන්න ඕන කිව්වා. ඒ වගේම බෞද්ධ ආගමට සම්බන්ධ වැදගත් දෙයක් කරන්නත් ඕන කියලා කිව්වා. ඒ පාර මම නිකමට කිව්වා දිල්ලි කෞතුකාගාර‍යට ගිය විට මම දැක්කා බෞද්ධ සර්වඥධාතූන් වහනසේලා පැත්තකට කරලා තිබෙනවා. ඒවා මෙරටට වඩම්වලා ජනතාවට වැඳපුදාගන්න සලස්වමු කියලා. එතුමා ඒ අවස්ථාවේ එයට කැමැති වුණේ නැහැ. මම ගියාට පසුව එයට කැමැති බව දන්නවලා ඒ කාර්යය දියත් කරන්න කිව්වා. පළමුවරට කපිලවස්තු සර්වඥධාතූන් වහන්සේලා ලංකාවට ගෙන ඒමට අදහස ඉදිරිපත් කළේ මම . ඒ ගැන අදටත් සිතේ විශාල භක්තියක් ඇතිවෙනවා. එහිදී සිදු වූ වැදගත්ම දේ තමයි යුද්ධය පටන් ගන්නට පෙර ලංකාවේ හැම ප්‍රදේශයකින්ම සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම්, බර්ගර් මේ හැම ජන කොටසක්ම අතුළත් ව පැවැත් වූ අවසන් ආගමික, ජාතික සංස්කෘතික උත්සවය මෙය වීම. මාස හයක් පමණ ජනතාවට වන්දනා කරන්න මෙය රටේ හැම ප්‍රදේශයකටම වැඩම වූවා.
ඒ අතර ඉන්දියාවෙන් ආ 'ඇපලෝ' සර්කස් කණ්ඩායම ලංකාව පුරා වසරක් පමණ සර්කස් පෙනුන්වා. මේ විදිහට සංස්කෘතික අමාත්‍යාංශය යටතේ රටට විශාල වැඩ කොටසක් මම දියත් කළා.
ඉන්පසුව රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යාංශයේ අතිරේක අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල් ලෙස කටයුතු කළා. එහිදී මම රාජ්‍ය සේවයට අදාළ උසස්වීම්, බඳවා ගැනීමේ පටිපාටි ඇතුළත් ආයතන සංග්‍රහය යාවත්කාලීන කරන්න කටයුතු කළා. ඉන් පසුව විදේශ කටයුතු අමාත්‍යාංශයේ අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් ලෙස කටයුතු කළා. මේ අවධියේ රාජ්‍ය සේවය ගැන පුළුල් අවබෝධයක් ලැබුවා. මම වාර්තාවක් සකස් කළා විදේශ කටයුතු අමාත්‍යාංශය අන්තර් ජාතික සබඳතා අංශයට මෙන්ම ආර්ථික කටයුතුවලට වෙ‌ෙළඳ කටයුතුවලට යොමු කළ යුත්තේ ඇයි? කියලා. පසු කලෙක මේ වාර්තාව මම ඇමෙරිකාවේ දී ශාස්ත්‍රපති උපාධිය හදාරද්දී එහි නිබන්ධනයට තේමා කරගත්තා. කොහොම නමුත් මේ කාලයේ රජයේ ප්‍රබුද්ධ නායකයන් වගේම අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරු සමඟ මට වැඩ කටයුතු කරන්න ලැබුණා.
ඔබ තානාපති සේවයට එක් වෙනවා?
එවකට හිටි ඇමැතිතුමා මට දැනුම් දුන්නා දකුණු කොරියාවේ තානාපති කාර්යාලය පිහිටුවන්න කියලා. මම එහි ගිහින් තානාපති කාර්යාලය පිහිටුවලා ඉල්ලීමක් කළා අපේ දරුවන්ටත් අධ්‍යාපන කටයුතු කරන්න එහි අවස්ථාව දෙන්න කියලා. ඉන් පසුව ඇමෙරිකාවේ වොෂින්ටන්වල තානාපති කාර්යාලයට මම යනවා. 'ඩිපියුටි හෙඩ් ඔෆ් මිෂන්' තනතුරට. ඉන්පසු 1989 දි නැවත ලංකාවට ඇවිත් ආචාර්ය උපාධියට ඇමෙරිකාවට යනවා. ඩී. බී. විජේතුංග ජනපතිතුමා යටතේ නැවත මා වොෂින්ටනයේ හිටපු පදවියට පත් වෙනවා. පසුකලෙක ඒ තනතුර අහෝසි වෙනවා. පසුව මම කෙන්යාව, ප්‍රංශය වැනි රටවලත් තානාපති ලෙස සේවයට එක් වුණා.
මහවැලි බලශක්ති අමාත්‍යාංශයත් ඔබේ දිවියට වැදගත් ?
1995 දි බලයට පත් වු රජයෙන් මා මහවැලි බලශක්ති අමාත්‍යාංශයේ අතිරේක ලේකම්වරයෙක් ලෙස පත්කරනවා.
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනපතිතුමා මහවැලි ඇමැතිවරයා ලෙස කටයුතු කරන සමයේ මම තමයි අමාත්‍යාංශ ලේකම් වුණේ. ඒ වන විට කාලයක් තිස්සේ දියත් කරපු වැඩ සටහන් නිසා මහවැලියේ පහළොස් දහසකට වැඩි සේවක පිරිසක් සේවය කළා. මෙහිදී මහවැලි ව්‍යාපෘති නිම වෙනවාත් එක්ක විශාල සේවක අතිරික්තයක් ඇති වුණා. මේ නිසා කාර්ය මණ්ඩලය 6000ට අඩු කර ප්‍රතිසංවිධානය කරන්න ලෝක බැංකු අධාර යටතේ යෝජනා වුණා. ඒ වගකීම පැවැරුනෙත් මට. කිසිම උද්ඝෝෂණයක් නැතිව ගැටීම් නැතිව සේවකයන්ගේ ශ්‍රමයට වටිනාකමට සරිලන සාධාරණ ගෙවීමක් කරලා ඉතාම හිත හොඳින් ඔවුනට කැමැත්තෙන් විශ්‍රාම ගන්න අවස්ථාව ලබාදුන්නා.
මේ පිළිබඳව හුඟක් සතුටු වුණ ලෝක බැංකුව මට ඒ පිළිබඳ ඉදිරිපත් කිරීමක් කරන්නට ආරාධනා කළා.
ඒ අතර මට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයටත් පත්වීමක් ලැබුණා. එහිත් කිසිම අර්බුදයක් ඇතිවෙන්න නොදී වැඩකටයුතු සිදු කළා. වෛද්‍යවරුන්ගේ, හෙදියන්ගේ, පවුල් සෞඛ්‍ය සේවිකාවන්ගේ ප්‍රශ්න රැසක් විසඳුවා. සංවර්ධන කටයුතු රැසක් දියත් කළා.
2002 වසරේ දී මම ජනාධිපති උපදේශකවරයෙක් ලෙස කටයුතු කළා. මේ වන විටත් මම ජනාධිපති උපදේශකවරයෙක් ලෙස කටයුතු කරනවා. ඊට අමතරව ජාතික ව්‍යවස්ථා සභාවේ ලේකම්වරයා ලෙසත් මම කටයුතු කරනවා. 2003 වසරේ මහජන ආරක්ෂාව ආර්ථික, නීතිය හා සාමය පිළිබඳ අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයෙක් ලෙසත් ජනමාධ්‍ය හා තොරතුරු අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා ලෙසත් මම කටයුතු කළා. ඒ අවධියේ දී මගේ සංකල්පයක් අනුව තමයි අදටත් ආරක්ෂක දැනුම් දීම් සඳහා භාවිතා කරන 119 සහ118 දුරකතන අංක ඔස්සේ අපරාධ සම්බන්ධව පොලීසිය හා ආරක්ෂක අංශ දැනුම්වත් කරන්න පුළුවන් දුරකතන අංක හඳුන්වා දුන්නේ.
පරිසර අධිකාරියේ සභාපති ලෙස ඔබ කටයුතු කළා.?
මේ කාලයේ තමයි සුනාමි ව්‍යසනය ඇති වුණේ. එහිදී සුනාමියෙන් විපතට පත් වූවන්ට විශාල වැඩ කොටසක් දියත් කළා. එවකට සිටි ජනාධිපතිතුමිය විසින් මාව සුනාමි පිළිබඳ විශේෂ ජනාධිපති කොමසාරිස් ලෙස පත් කළා. දිනකට පැය 12කට අධික කාලයක් මාස ගණනක් පුරා කිසිම වරප්‍රසාදයක් නැතිව මා ඒ කටයුතු දියත් කළා.
එතැන දී අවතැන් වූ ජනතාවට නිවාස සකස් කර දීම විශාල අභියෝගයක් වුණා. තාවකාලික නිවාස තිස් දහසක් සකස් කර දෙන්නට මට පුළුවන් වුණා. මේ සඳහා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ උපකාර ඉල්ලූ අවස්ථාවේ ඔවුන් මට කිව්වේ ඔබ නිවාස දහදාහක් කිව්ව නම් හිස නමා ආචාර කරනවා කියලයි. නමුත් මම එය ගණනකට නොගෙන හැම දෙනාගේම උපකාර ඇතිව විපතට පත් ජනතාවට තාවකාලික නිවාස සකසා දුන්නා. සුනාමි ව්‍යසනය අලළා මම ග්‍රන්ථයක් රචනා කළා. 'Sri Lanka Experience of Tsunami' කියලා. එයත් ළඟදීම එළිදක්වන්නට මම බලාපොරොත්තු වෙනවා.
මෙහි සාර්ථකත්වය නිසාම ඇමෙරිකාවේ ජලගැලීමක් ඇති වී එරට ජනතාව විපතට පත් වූ අවස්ථාවේ ඒ කටයුතුවලට සහාය වී ඒවා සාර්ථක කරගන්න උදව් කරන්න කියා මට ආරාධනා කළා. සුනාමියෙන් මට ත්‍යාගයක් ලැබුණා. ඒ් තමයි කෙන්යාවේ නයිරෝබිවල ඇති වුණු ජනවාර්ගික අර්බුදයෙන් විපතට පත් වූවන්ට සහන සැලැසීම. එහිදී එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ විශේෂ උපදේශකවරයෙක් ලෙස කටයුතු කරන්න අවස්ථාව ලැබුණා. එම සංවර්ධන වැඩසටහනේ කෙන්යාවේ නිත්‍ය නේවාසික සම්බන්ධීකරණ උපදේශක ලෙස පත්වීමක් ලැබුණා. එයට අමතරව අපදා කළමනාකාර උපදේශක ලෙසත් මා පත් කළා. ඒ කටයුතුත් සාර්ථකව සිදු කළා.
පනස් වසරකට අාසන්න කාලයක් පුරා ඔබ රටට කළ සේවය ගැන ආපසු හැරී බලද්දී මොකද හිතෙන්නේ?
විශාල සතුටක් දැනෙනවා. මා මෙතෙක් සිතට එකඟව අවංකව කටයුතු කරලා තියනවා. ඒ ගැන හිතෙනවිටත් දැනෙන්නෙ සතුටක්.
ජායාරූප - විපුල අමරසිංහ
from silumina sithmalyaya
0 Comments