Header Ads Widget

පොත් ලියන කුඹුරු කොටන තරුණ දොස්තර

30 මාර්තු, 2019
වෛද්‍ය චින්තන විරාජ් ලිය­නගේ

ඔහු වෘත්ති­යෙන් වෛද්‍ය­ව­ර­යෙකි. එප­ම­ණක් නොව කෙටි­කතා, නව­කතා, කාව්‍ය සංග්‍රහ මෙන්ම පරි­ව­ර්ත­ක­යකු ලෙස ද ඔහුගේ නිර්මා­ණ­ක­ර­ණය සාහිත්‍ය කලාවේ විවිධ පරා­ස­යන් සොයා දිව යයි. වෛද්‍ය චින්තන විරාජ් ලිය­නගේ මේ වන විට විවිධ විෂ­ය­යන් ඔස්සේ රචනා කර ඇති කෘති සංඛ්‍යාව පහ­ළො­ව­කට ආස­න්නය. ඊට අම­ත­රව ඔහුගේ නව­තම කෘති හත­රක් මේ වන විට දොර­ට­වැ­ඩී­මට නිය­මි­තය. එම නිර්මාණ අතර යොවුන් නව­කතා, පරි­ව­ර්තන හා ළමා කතා සංග්‍රහ ද වේ. හෙතෙම සිංහල සහ ඉංග්‍රීසි භාෂා දෙකෙන්ම නිර්මා­ණ­ක­ර­ණයේ යෙදෙ­න්නේය.

මේ සිය­ල්ලම අතරේ ඔහු ගැන කිව­යුතු තවෙ­කක් වේ. ඒ ඔහු හොඳ ගොවි­යෙකි. . විවේ­ක­යෙන් ගත කරන හැම අව­ස්ථා­ව­කම ඔහු කල්ගත කරන්නේ එක්කෝ කුඹු­රේය. නොමැ­ති­නම් වත්ත­පි­ටි­යේය. දේශීය වී වගාව ගැන විශේෂ උන­න්දු­වක් දක්වන ඔහු සතුව දේශීය වී බීජ සංචි­ත­යක් ද වෙයි. දේශීය වී ගොවි­තැන සුරැ­කී­මේලා දැඩි උන­න්දු­වක් දක්වන වෛද්‍ය ලිය­නගේ සිය කුඹු­රු­වල වගා කරන්නේ දේශීය වී ය. ආහා­ර­යට ගන්නේ දේශීය සහල් පම­ණක් බවද ඔහු පව­සයි.

දේශීය වී බීජ එක­තු­වක්

“දේශීය වී ගොවි­තැන ගැන උන­න්දු­වක් දක්වන අප කණ්ඩා­ය­මක් එක­තු­වෙලා දේශීය වීවල ගුණා­ත්ම­ක­භා­වය හා ඉන් ඇති­වන සෞඛ්‍ය සුර­ක්ෂි­ත­තාව ගැන මහ­ජ­නයා දැනු­ම්වත් කිරීමේ වැඩ සට­හන් පව­ත්ව­නවා. එප­ම­ණක් නොවෙයි පැරැණි ගොවි­ම­හ­ත්ව­රුන් සමඟ එක්වී දේශීය ගොවි­තැන අපේ පළාතේ ව්‍යාප්ත කිරී­ම­ටත් කට­යුතු කර­නවා.

මම උපන්නේ කෑගල්ලේ. ඉගෙන ගත්තේ ඉගි­රි­වත්ත විද්‍යා­ල­යෙන්. ගිනි­ග­ත්හේන විද්‍යා­ල­යෙන් සහ නිට්ට­ඹුව සංඝ­බෝධි විදු­හ­ලෙන් ද්විතීක අධ්‍යා­ප­නය ලැබුවා. පසුව ‍රාගම වෛද්‍ය පීඨ­යට ඇතු­ළත් වුණා. පත­පොත ඇසුරු කර­මින් නිර්මා­ණ­ක­ර­ණයේ යෙදීම කුඩා කල සිටම කළා. මගේ පියාත් නිත­රම පොත­පත අසුරු කළ කෙනෙක්. ඒ අභා­සය මටත් නොඅ­ඩු­වම ලැබුණා. වෛද්‍ය­ව­ර­යකු වීමට මා දිරි­මත් කළේ මගේ පියා. ඉතා සුන්දර ගම් ප්‍රදේ­ශ­යක ළමා­විය ගෙවුණු නිසා අපේ ළමා කාල­යත් සුන්ද­රව ගෙවී ගියා. ඇළ දොළ කඳු තැනි­තලා මේ හැම තැන­කම සහො­ද­ර­යන් තුන්දෙ­නාත් මගේ මිතු­රන් පිරි­සත් එක්ක දුව පැන ඇවිද්දා. ඒ ලද අත්දැ­කීම් හා විදීම් තමයි මගේ නිර්මා­ණ­ව­ලට ප්‍රස්තුත වෙන්නේ.

මේ හැම­දේම අතරේ අධ්‍යා­පන කට­යු­තුත් සම­බ­රව කර­ගෙන ගියා. හැම­දාම පන්තියේ පළමු වැනියා වුණා. වෛද්‍ය විද්‍යා­ල­යේ­දීත් මම පොත පතේම ඇලී­ගැලී හිටියේ නැහැ. බාහිර වැඩ කට­යු­තු­ව­ලට දායක වුණා. විශේ­ෂ­යෙන් නිවේ­දන, කලා කට­යුතු, ශිෂ්‍ය සංගම් කට­යුතු මේ හැම­දෙ­ය­ක­ටම වගේ දායක වුණා. කලාව කියන දේ කුඩා කල සිටම ඇඟ ඇතුළේ තිබුණා. ඒත් එය මුව­හත් වුණේ වෛද්‍ය­ව­ර­යෙකු ලෙස කට­යුතු කරන සම­යේ­දියි. මම මුලින්ම කෙටි­කතා එක­තු­වක් විදි­හට ලිව්වේ 'වෙද නළා­වක සුසුම් හඬ ' කෘතිය. ඒ වෛද්‍ය­ව­ර­යෙකු ලෙස කට­යුතු කරන්න පට­න්ගත් මුල්ම අව­ධියේ. මට නිර­තු­රුව විවිධ තරා­ති­රමේ විවිධ ලෙඩ­රෝග වැල­ඳුණු රෝගීන් හමු­වෙ­නවා. ඒ එක් එක් රෝගීන් මුහුණ පෑ සිදු­වීම් ඇසු­රෙන් තමයි මේ කෘති­යට වස්තු­බීජ සම්පා­ද­නය වෙන්නේ. මෙහි අඩංගු හැම දේම සත්‍ය සිදු­වීම්. හුදෙක් කතා­ව­කට වැඩි අව­බෝ­ධ­යක් දැනු­මක් පාඨ­ක­යාට මේ ඔස්සේ ලැබෙ­නවා.

ජන­තා­වට සෞඛ්‍ය දැනුම

සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍ර­යෙන් වගේම යොවුන් නව­කතා, පරි­ව­ර්තන, ළමා කතා, කවිය යන විවිධ අංශ ඔස්සේ මම නිර්මා­ණ­ක­ර­ණයේ යෙදෙ­නවා. මේ වන විට පොත් පහ­ළො­ව­කට වැඩි ප්‍රමා­ණ­යක් එළි­දක්වා තිබෙ­නවා. ඒ අතර, කොහොඹ දෙව් අ‍ඩවිය, අසි­රි­මත් යොවුන් විය, මගේ තාත්තා ( කාව්‍ය), තාත්තා­ගෙන් අහන්න, ගමට නමක් හැඳුණු හැටි, ස්ථුල­භා­වය හෙවත් තර­බා­රු­කම, පුංචි අපට කත­න්දර, දරු­වන්ට බහු­ලව වැල­ඳෙන ලෙඩ­රෝග කෘති හඳුන්වා දෙන්න පුළු­වන්. ශිලා යුග­යට චාරි­කා­වක්, කඳු­ක­ර­යේදී හමු වූ සෙටීගේ නෑයෝ සහ තවත් ළමා කතා වගේම පරි­ව­ර්තන කිහි­ප­ය­කුත් ළඟ­දීම එළි­ද­ක්වන්න සූදා­නම්. මේ අතු­රෙන් 'කොහොඹ දෙව් අ‍ඩවිය' කෘති­යට පාදක වන්නේ ළමා කාලයේ මා ලද අත්දැ­කිම්. කිතු­ල්ගල ප්‍රදේ­ශයේ විවිධ ස්ථාන සොයා­ගෙන කඳු වැටි ගල්ලෙන් සොයා ගිය අතී­ත­යෙන් ගත් සිදු­විම් ඇසු­රින් තමයි මේ කෘතිය රචනා වෙන්නේ. 'අසි­රි­මත් යොවුන් විය' කෘති­යෙන් කතා­බ­හට ලක් වෙන්නේ ළමා වියේ සිට යොවුන් වියට පරි­ව­ර්ත­නය වන අව­ධිය පිළි­බ­ඳ­වයි. ඊට අම­ත­රව සඟ­රාවක වෛද්‍ය අති­රේ­ක­යට මම ලිපි මාලා­වක් රචනා කර­නවා. ඒ දරු­වන් වෙනු­වෙන්.

ලොකු ආත්ම තෘප්ති­යක්

මගේ කෘති­ව­ලට හුඟාක් හොඳ පාඨක ප්‍රති­චාර ලැබෙ­නවා. ඒ ප්‍රති­චාර නිසා තමයි මේ විදි­හට කෘති එළි­ද­ක්ව­මින් පාඨ­කයා වෙත මිහි­රක් වගේම දැනු­ම­කුත් මට ලබා දෙන්නට හැකි වී තිබෙන්නේ. අනෙක මම සේවය කරන බිය­ගම සෞඛ්‍ය වෛද්‍ය නිල­ධාරී කාර්යා­ලයේ මූලි­කම කාර්ය­භා­ර­යක් තමයි ජන­තා­වට සෞඛ්‍ය පිළි­බඳ දැනුම ලබා දීම.

ගොවි­තැන් කට­යු­තු­වල යෙදෙන එකට අම­ත­රව මං ලැබෙන හැම මොහො­තෙ­දිම ලිවීමේ හා කිය­වීමේ යෙදීම මගේ පුරු­ද්දක්. එය මට ලොකු ආත්ම තෘප්ති­යක් ගෙන දෙන කාර­ණ­යක්. අද සමා­ජයේ හුඟ­දෙ­නෙ­කුට ලේඛන හැකි­යාව තියෙ­නවා. ඒත් ඒ අය උත්සාහ කරන්නේ නැහැ. වෙලා­වක් නැහැ කිය­නවා. අපේ අත්දැ­කීම් හා දැනුම තව­කෙ­නෙ­කුට බෙදලා දෙන එක ලොකු පිනක්. මම එක­දි­ග­ටම නිර්මා­ණ­ක­­ර­ණයේ යෙදුණේ නැහැ. පළමු කෘතිය කරලා කාල­යක් යන විට මගේ හිත­ව­තුන් කිහිප දෙනෙ­කු­ගේම ඉල්ලීම හා දිරි­මත් කිරීම උඩයි තව තවත් ලිය­න්නට පෙල­ඹුණේ. ඔවුන්ට මම ස්තුති­වන්ත වෙනවා.”

ජායා­රූප - රංජිත් අසංක



from silumina sithmalyaya

Post a Comment

0 Comments

'; (function() { var dsq = document.createElement('script'); dsq.type = 'text/javascript'; dsq.async = true; dsq.src = '//' + disqus_shortname + '.disqus.com/embed.js'; (document.getElementsByTagName('head')[0] || document.getElementsByTagName('body')[0]).appendChild(dsq); })();